OVVIAMENTE A FIRMA GIOVANNI TESIO
L’avevamo persa la recensione di Giovanni Tesio al libro Vecchi e grandi alberi di Torino di Tiziano Fratus, apparsa nella storica rubrica An piemonteis il 7 giugno 2013, nell’inserto Torinosette de «La Stampa». Buona lettura, a chi riesce a navigarci!
Combin ch’as peussa nen sempe disse tut, i l’hai ‘n fot ch’am rusia ‘n pòch. Scrivend un tochèt për un lìber ch’a parla ‘d piante (Tiziano Fratus, «Vecchi e grandi alberi di Torino», an distribussion con «La Stampa») i l’hai nominà tante piante cudìe an pròsa e an poesìa, ma son dësmentiame ‘d pianta (a l’é ‘l cas ëd forti-lo) ‘d na pianta che n’àut lìber (Nino Costa, «Cento poesie», Viglongo, euro 16) a l’ha fame vnì ‘n ment. Lesand le bele considerassion ëd Luigi Einaudi (‘l president), doa ch’as mostra come la poesìa a sia nen mach na pratica da specialista, as parla ‘d n’orm e st’orm a l’é bin piantà ant un-a bela poesìa ch’a s’ëntitola giusta «L’orm»: «Dnans a la cesa dël paìs, sla piassa/ che a la seira ij paisan van fé lë strop,/ tut grotolù, tut a bergnòche e a grop,/ j’é n’orm antich ëd dosent ani e passa».
Gnanca a di-lo as trata ‘d n’orm ver e simbòlich ansema. Ver përchè a ven da n’ocasion real, ma pì ver ‘ncora përchè a l’é lì a figuré n’ideja, e dirìa – mej ‘ncora – un sentiment: ël sentiment ‘d lòn ch’a fa stòria e memòria, ‘d lòn ch’an dis na veja resistensa sempe neuva. La resistensa dla tera e dël cel, dle radis e dle feuje: «con le radis bin ambrancà ‘nt la tera/ ma con le rame ch’a së slanso an cel». Gnente da gionté.
>>> leggi sul sito di Torinosette
>>> acquista Vecchi e grandi alberi di Torino sul sito de La Stampa
Studio Homo Radix 
Rispondi